Współczesna fotografia prowokuje i nie musi to być fotografia dokumentalna, reporterska. Równie dobrze do refleksji może skłaniać fotografia aranżowana, studyjna. Moje zdjęcia są właśnie próbą wizualizacji rzeczywistości. Prowokacyjnie podświetlone czerwonym światłem elementy różnych urządzeń niekoniecznie znanych odbiorcy mają tworzyć nastrój niepokoju i skłaniać do przemyśleń.
Te formy, ich ekspresyjne przedstawienie mają na celu uświadomienie, że technologia stworzona przez człowieka w połączeniu z ludzką ignorancją, bezmyślnością może w pewnych sytuacja obrócić się przeciwko człowiekowi. Katastrofy atomowe w Czernobylu i Fukushimie to skrajne przykłady bezmyślności i braku wyobraźni ludzkiej. Ataki na WTC to nic innego jak wykorzystanie technologii w celach sprzecznych z jej przeznaczeniem. Chodzi mi o to, że technologia potrafi być niebezpieczna i nie chodzi mi tu o technologię wojskową , technologię śmierci ale zwykłe urządzenia z którymi spotykamy się na co dzień. Ten rodzaj fotografii wywodzi się z nurtu „Subiektive Fotografie „zapoczątkowanym przez po II wojnie światowej przez Otto Steinerta.

 

Modern photography provokes, but it doesn’t have to be a documentary or reportage photography. Studio photography is equally good for reflections. My photos try to visualize reality. Provocative lighting up with red light, different elements of device, not necessarily known to everyone, has to build mood of concern and reflections.
Those forms, expressive presentation have purpose to inform, that technology made by people in connection with human ignorance, stupidity (in certain situations) can be turned against us.
Atomic catastrophes in Chernobyl and Fukushime, are ultra examples of lack of human imagination. Attacks on WTC it’s nothing else as using technology not appropriately. I mean that technology can be dangerous and I don’t mean military technology – technology of detch, but normal equipment that we use every day.
This is type photography come from stream „Subjektive Fotografie” initiated after world war II by Otto Steinert.