Zieleń – tego jednego tutaj nie brakuje. Park, trzeba przyznać jest ładny i zadbany, jak małe miasteczko leżące w granicach Kazimierskiego Parku Krajobrazowego. Jest to chyba jedyne uzdrowisko w Polsce o charakterze kardiologicznym. Podobno park istnieje od połowy XVIII w.
Zaznaczam, że odwiedzony po drodze, bez specjalnego planu i przygotowania tematycznego. Dzień był zimny i nieprzyjemny, może dlatego odniosłem trochę smutne i dołujące wrażenie z odwiedzin. Sam park, jako temat do fotografii nie specjalnie mnie zachwycił, hmm… no może jako plener do ślubnej byłby ok. Ciekaw jestem również jak wygląda tu zima. Jest kilka obiektów architektonicznych, stawik z wodą i ptakami, trochę rzeźb, no i przyroda. Jednak dla mnie, od strony fotograficznej nie zrobił jakiegoś wybitnego wrażenia (możliwe że to wina pogody). Z pewnością rangi dodaje parkowi fakt obecności w tym miejscu całej plejady najznamienitszych polskich twórców literatury i sztuki, którzy od końca XIX wieku tu tworzyli, ale i leczyli się ze swych dolegliwości. Gdyby nie to, park zdrojowy nie różniłby się specjalnie od innych tym podobnych parków. Spacerując po parku zauważyć można oczywiście starszych kuracjuszy, trochę turystów (poznałem bo byli skośnoocy i mieli wypasione aparaciki fotograficzne :) młodzieży raczej mało.
Dla przyjezdnego, zdrożonego turysty bardzo ciekawa atrakcja i duży plusik parku – w Palmiarni znajduje się bardzo fajna, stylowa czekoladziarnia. Po chłodnym, mało przyjemnym dniu gorąca czekolada bardzo poprawia nastrój. Uwaga – bomba kaloryczna :)
Krzysztof Juszczak 